عوامل موثر بر احتمال طلاق در ایران با استفاده از روش داده‏ های شبه تابلویی

طلاق، زنگ خطر جدی است که هزینه به‏سامان سازی آن بیش از هزینه‏های مقابله با پیامدهای اجتماعی- اقتصادی و سیاسی آن است. از این‏رو، بررسی علل و پیامد آن و راه‏های برون‏رفت از آن باید در برنامه‏های سیاست‏گذاران کلان کشور باشد. در این مقاله صرفا با هدف درک بهتر از ارتباط میان آموزش و اشتغال زنان با طلاق، عوامل اقتصادی اجتماعی موثر بر طلاق در سطح استان‏های ایران با استفاده از ریزداده‏های طرح هزینه-درآمد خانوار شهری در سال ۱۳۹۳ و کاربرد روش داده‏های شبه‏تابلویی بررسی شده‎‏است. داده‏های اولیه شامل 18885 خانوار شهری بوده‏است که در مرحله اول زیر بخشی از داده‏ها شامل سرپرستان خانوار مرد و زنِ مطلقه و متاهل (۱۶۵۰۳ مشاهده) انتخاب و در سطح استان‏ها دسته‏بندی شدند. براساس داده‏های اولیه و دسته‏بندی شده، توصیف داده‏ای صورت گرفت. در مرحله بعد با روش داده‏های شبه‏تابلویی دیتون(۱۹۸۵) و قزوانی و گواید(2001)، مدل تحقیق با لحاظ سن و سواد سرپرست خانوار با تاکید بر آموزش و اشتغال زنان،  اندازه و درآمد خانوار، شاغل بودن سرپرست خانوار، به روش حداکثر درستنمایی برآورد گردید. براساس نتایج حاصل از برآورد، اندازه خانوار، اشتغال سرپرست خانوار و با سوادی او و درآمد خانوار احتمال طلاق را کاهش می‏دهد در حالی‏که اثر تحصیلات عالی برای زنان و اشتغال آنان بر احتمال طلاق مثبت بوده‏است. هم‏چنن رابطه سن و طلاق U وارونه است. یعنی در سال‏های اولیه زندگی مشترک و سال‏های انتهایی آن، احتمال طلاق کمتر از سال‏های میانی زندگی سرپرست خانوار است.